گفتمان اندیشه ایرانشهری و هویت ملّی در تاریخ نگاری اسلامی- ایرانی(مطالعه موردی تاریخ نگاری وصاف شیرازی)

چکیده

این مقاله در صدد شناخت دیدگاه های وصاف شیرازی‌درخصوص هویت ایرانی است که مهم ترین عناصر سازنده آن در منظومه اندیشگی او، عبارت از؛ گذشته مشترک تاریخی، پیوندهای مشترک اعتقادی، سرزمین واحد و اندیشه ایران شهری است. اندیشه ایرانشهری یکی از عوامل تداوم حیات سیاسی وفرهنگی ایران زمین به شمار می رود که همان ایده ها و الگوهای کشورداری حکومت ساسانی است. رکن اصلی اندیشه ایرانشهری که از جایگاه معنوی و ویژه‌ای در جهان‌بینی اعتقادی و آرمان‌گرایی سیاسی جامعه ایرانی برخوردار است، نهاد شاهی یا شهریاری است که بر پایه عناصری چون فره ایزدی یا همان الهی بودن خاستگاه شهریاری و همراهی و همبستگی دین وسیاست و عدالت گستری ودادگری استوار است. مهم ترین بسترهای تداوم اندیشه ایرانشهری در منظومه فکری مورخ نهاد وزارت ونظام اخلاق سیاسی برپایه اندرزنامه نویسی است؛ بدین معنا که دو مولفه یاد شده از طریق فراهم کردن اندیشه های پشتیبانی کننده، الگوی اندیشه ایرانشهری را شکل می دهد.
یافته های این پژوهش بر اساس روش توصیفی- تحلیلی نشان می‌دهد، رویکرد مورخ بر اندیشه ایرانشهری سبب تقویت و تداوم هویت ایرانی و نزدیک ساختن تاریخ به حکمت عملی از سوی وی شده است..

واژگان کلیدی: تاریخ نگاری، اندیشه ایرانشهری، هویت ملی وصاف شیرازی